πρηστήρ

-ῆρος, ὁ, Α

1. θύελλα συνοδευόμενη από κεραυνούς, ορμητικός ανεμοστρόβιλος που μοιάζει με τυφώνα («πρηστήρων ἀνέμων τε κεραυνοῡ τε φλεγέθοντος», Ησίοδ.)

2. στον πληθ. οἱ πρηστῆρες

α) ζεύγος φυσητήρων, τα φυσερά τών σιδηρουργών

β) οι φλέβες τού λαιμού, ιδίως οι καρωτίδες, όταν φουσκώνουν από οργή

3. είδος φιδιού τού οποίου το δήγμα είναι δηλητηριώδες

4. μτφ.

χείμαρρος, ποταμός δακρύων («ὀμμάτων ἄπο αἱμοσταγῆ πρηστῆρε ῥεύσονται κάτω», Ευρ.)

5. φρ. «πρηστὴρ χθόνιος»

α) ανεμοστρόβιλος

β) ισχυρό ρεύμα αέρα προερχόμενο από υπόγεια σπήλαια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. πρη- τού πίμ-πρη-μι* «πυρπολώ, φουσκώνω» + επίθημα -(σ)τήρ. Η παρουσία τού -σ- αποτελεί αναλογικό σχηματισμό (πρβλ. βρασ-τήρ)].